آقای بورینی در یک نشست متخصصان پرشکی قانونی گفت که در آن زمان گفته می شد بیماری طاعون که در سراسر اروپا شیوع یافته بود، توسط خون آشامان زن پخش می شود.
باور عمومی بر این باور بود که اجساد این خون آشامان که در نزدیکی قربانیان طاعون به خاک سپرده می شدند، از اجساد این افراد تغذیه می کردند و از گور بر می خاستند.
گورکنان که مسئولیت شناسایی خون آشامان زن را به عهده داشتند، پس از باز کردن کفن آنها، آجر را در دهان آنها کار می گذاشتند تا مانع از تغذیه شوند.
روایات درباره خون آشام ها از بالکان و کشورهای اروپای شرقی در اوائل قرن ۱۸ نشات گرفت.
روایت دراکولای برام استاکر به شهرت خون آشامان افزود. این کتاب در سال ۱۸۹۷ منتشر شد و بر اساس آن فیلم و سریال های تلویزیونی ساخته شده است.
باور بر این است که اسکلت یافت شده در ونیز، اولین بقایای یک خون اشام است که توسط متخصصان پزشکی قانونی مورد بررسی قرار گرفته است.
بقایای اسکلت زنی خونآشام که قرنها پیش بهشیوهی ویژهی دفن خونآشامها زندهبهگور شده است، در قبرستانی تاریخی در ایتالیا کشف شد.
طبق بررسیهای اولیهی باستانشناسان دانشگاه فلورانس، این زن در قرون وسطا به اتهام خونآشام بودن زندهبهگور شده و براساس رسوم آن دوران، برای اثبات این امر که او دیگر نمیتواند خون کسی را بیاشامد، یک آجر بزرگ در زمان دفن در دهان او قرار داده شده است.
باستانشناسان براساس بررسی اشیایی که همراه این زن خونآشام و دیگر اسکلتهای این قبرستان دفن شدهاند، تاریخ دقیق دفن این زن را سال 1576 میلادی اعلام کردهاند. همچنین طبق بررسیهای محققان، در قرون وسطا زندهبهگور کردن خونآشامها و قرار دادن آجر در دهان آنها مرسوم بوده است. البته دربارهی این زن، شدت وارد کردن آجر بهحدی بوده است که تعدادی از دندانهای زن خونآشام شکستهاند.